فرهنگ مجازی

Connectivism

اتصال گرایی (connectivis) یک تئوری آموزشی برای فضای دیجیتال است. بر این ایده‌ی است که دانش شبکه‌ایست و بنابراین عمل آموختن در شبکه و جامعه مجازی از طریق کنش متقابل اجتماعی صورت می‌گیرد. این یک مدل شبکه‌ای از آموزش است. (۱)
پرسش اصلی نظریه یادگیری این است که توسعه فناوری چه تحولی در یادگیری بشر به وجود آورده و چه امکاناتی را برای یادگیری پیش روی او آورده است؟
زیمنس شخصی که تئوری ارتباط گرایی متعلق به اوست در پاسخ به این سوال معتقد است:
« یادگیری امروزی را دارای ویژگی‌هایی
چون آشوب‌واربودن، مداوم، هم‌آفرینی، پیچیدگی، تخصص متصل و قطعیت همیشه
معلق میداند؛ همچنین میگوید یادگیری عبارت است از شکل‌دهی به شبکه، افزودن
گره‌های جدید و خلق میسرهای عصبی نو. یادگیری امری مداوم است. یادگیری فعالیتی
نیست که خارج از زندگی‌های روزانه ما صورت گیرد.(۲) در وضعیتی که اینترنت همه جا حاضر شاید صحبت از کلاس درس نوعی عقب ماندگی به نظر بیاید و شاید دیگر نمی‌توان از محیط صرفا آموزشی سخن گفت چرا که فرآیند آموزش می‌تواند با زندگی روزمره ما درهم تنیده شود.
این نظریه موجب تحول در فضای آموزشی شده‌است. « شناخت و فهم ارتباط گرایی به عنوان یک نظریه یادگیری پویای معاصر نشان میدهد که این نظریه از توان بالقوه‌ای برای افزایش درگیری دانش آموزان در تجارت یادگیری برخوردار است » (۲)
از نظر زیمنس توسعه فناوری موجب تحول دانش و هم‌چنین تحول دانش آموزان شده درحالیکه ما هنوز در مکان‌های آموزشی مثل مدرسه و دانشگاه از همان شیوه‌های سنتی آموزش بهره می‌بریم. تحولات عصر جدید ما را ملزم می‌کند تا در نظام آموزشی خود نیز تحول ایجاد کنیم. زیمنس اتصال گرایی را جایگزین مناسب شیوه آموزش سنتی می‌داند.
زیمنس بـرای ارتباط گرایـی، اصولـی را نیز تدوین کرده اسـت کـه برخـی از آن‌هـا بـه قرار زیـر اسـت: یادگیری و دانـش نیازمنـد دیدگاه‌هـای متنوعی اسـت تـا دیدگاهـی جامـع ارائه و امـکان انتخـاب بهترین رویکـرد فراهم شـود؛ یادگیری
فرآینـد تشـکیل شـبکه بـه واسـطه ارتبـاط گره‌هـای ویـژه یـا منابـع اطلاعاتـی اسـت؛
دانش در شـبکه‌ها مسـتقر اسـت؛ ظرفیت بیشـتر دانسـتن مهمتر از آن چیزی اسـت که
هم‌اکنـون دانسـته می‌شـود؛ و توانایـی دیـدن ارتباط‌هـا و شناسـایی الگوهـا و معنایابـی
بیـن زمینه‌هـا، ایده‌هـا و مفاهیـم مهـارت هسـته‌ای افـراد امـروزی اسـت (اسـکندری و
دیگـران، 1389:33)

۱- Dictionary of Information Science and Technology
edited by Mehdi Khosrowpour
۲- زارعی،عیسی.۱۳۹۳. دانش و یادگیری: مبانی نظریه ارتباط گرایی. فصلنامه نقد کتاب، ۲و۳، ۱۴۱

۰ نظر
۲۴ فروردين ۹۷ ، ۲۳:۳۴

ریحانه حیدری

Technological singularity

آیا هوش مصنوعی از هوش بشری پیشی می‌گیرد؟ این سوالی است که ذهن دانشمندان حوزه فناوری و مردم عامه را به خود مشغول کرده است. و فیلم‌های آینده نگرانه که ربات‌ها بر انسان تسلط دارد نشانه‌ای از وجود این دغدغه برای انسان است. (فیلم her که در یادداشت قبلی به آن پرداخته شد نمونه‌ای از همین فیلم‌هاست.)
اما برای پاسخ به این سوال ابتدا باید بررسی کنیم که رشد تکنولوژی به چه صورت است؟
ری کورزیل (Raymond Kurzweil)، از اندیشمندان حوزه فناوری و آینده پژوه آمریکایی، معتقد است فناوری نه به صورت خطی که به صورت نمایی رشد می‌کند.
از نظر او رشد تکنولوژی توقف ناپذیر است و هرکجا یک پارادایم ظرفیت رشد و بهره‌وری بیشتر نداشت ما به پارادایم دیگری سفر می‌کنیم.
« در دهه 50 لامپ های خلأ رو کوچک می کردن، کوچک تر و کوچک تر. تا وقتی که به مانع خوردن. اونا دیگه نمی تونستن لامپ خلأ رو کوچکتر کنند چون دیگه نمی تونستند خلأ رو درش نگه دارن. و این پایان کوچک سازی لامپ های خلأ بود. ولی این پایان رشد نمایی محاسبات نبود. ما به پارادایم چهارم که ترانزیستور هست رفتیم، و در نهایت به تراشه ها رسیدیم. وقتی که اون هم تموم شه ما به ششمین پارادایم میریم، و اون مدارهای ملکولی خود سازمان ده سه بعدی هست. »^۱ (سخنرانی تد،۲۰۰۹)
از نظر او توسعه فناوری تا آنجا پیش خواهد رفت که ما و فناوری یکی می‌شویم.
« زمانی که من دانش آموز بودم (کامپیوتر) آن طرف محوطه دانشگاه بود. الان در جیب های ما جا میشه. چیزی که به اندازه یک ساختمان جا می گرفت الان در جیب های ما جا میشه. چیزی که الان در جیب های ما جا میشه، ظرف 25 سال آینده در سلولهای خون ما جا میگیره. »^۱ (همان)
تکینگی (singularity) که مسئله‌ی این یادداشت است. اوج این توسعه فناوری است. مرحله‌ای از توسعه که هوش مصنوعی از هوش بشری پیشی گرفته و بر اون قاهر شده. اندیشمندانی که به رخ داد چنین واقعه‌ای باور دارند نتوانسته‌اند زمان دقیقی را برای وقوع آن پیش بینی کنند.
« کورزویل پیش بینی می‌کند که تکینگی حدود ۲۰۴۵ رخ می‌دهد.در حالی که وینج تاریخی قبل از ۲۰۳۰ پیش بینی می‌کند. در اجلاس تکینگی سال ۲۰۱۲، استوارت آرمسترانگ مطالعه‌ای روی بیش بینی‌های کارشناسان هوش مصنوعی انجام داد و به طیف گسترده‌ای از پیش بینی‌ها رسید که میانه‌شان سال ۲۰۴۰ بود. عدم قطعیت زیادی در این بیش بینی‌ها وجود دارد به طوری که آرمسترانگ در سال ۲۰۱۲ احتمال وقوع تکینگی بین ۵ تا ۱۰۰ سال آینده را ۸۰ درصد دانست. »۲ (ویکی پدیا، تکینگی فناوری)
گرچه آینده تکنولوژی واضح نیست اما آنچه که روشن است این است که طبق منطق رشد نمایی توسعه تکنولوژی سریع و سریع‌تر می‌شود. و نمی توان آن را متوقف کرد.

۱- Ray KurzweilatTED2009, A university for the

oming singularity

۲- ویکی پدیا، تکینگی فناوری

۰ نظر
۱۱ اسفند ۹۶ ، ۲۳:۲۷

ریحانه حیدری

Her و ارتباط میان فردی

در جهان مجازی شده سه نوع فضای ارتباطی به وجود می‌آید:

«1- فضای ارتباطی حاضر با حاضر

2 – فضای ارتباطی حاضر با غایب

نوع سوم، ارتباط غایب با غایب است به این معنا که ماشین با ماشین ارتباط برقرار می‌کند و در اینجا با یک نظام ارتباطی کاملا صنعتی و اتوماتیک و در عین حال برنامه ای شده مواجه هستیم.» (عاملی؛ گزارش یک‌نشست)

در این یادداشت کوتاه به بررسی این سه کنش ارتباطی در فیلم her می‌پردازیم

فیلم her یک فیلم آینده نگرانه‌است که در آن توسعه‌ی هوش مصنوعی به حدی است که نرم‌افزار می‌تواند هم‌دم عاطفی انسان‌ها باشد و انسان را همراهی کند و حتی از انسان فراتر رود. روابط حاضر با حاضر پرچالش است و مدیریت آن سخت است. انسان‌ها نمی‌توانند باهم نوع خود به راحتی ارتباط برقرار کند و ازدواج‌ها به شکست می‌انجامد و دوستی‌ها پایدار و صمیمی نیست. مانند روابط شخصیت اصلی با همسرش که او را ترک کرده یا دو تن از دوستان خانوادگیشان. انسان‌ها به حدی روابط میان‌فردی تیره‌ای دارند که حتی از نوشتن نامه و کارت پستال سالانه برای یک‌دیگر شانه خالی می‌کنند و نوشتن نامه‌های شخصی شغل شخصیت اصلی محسوب می‌شود.

اما اینجا نرم‌افزاری اختراع شده که با پردازش داده‌های انسانی قابلیت ارتباط گیری با انسان را دارد. نرم افزاری که شاید نسخه پیش رفته تری از دستیار های سخنگوی تلفن همراه باشد که امروزه با آن‌ها ارتباط می‌گیریم (مانند siri برای دستگاه‌های ios)

ارتباط حاضر با غایب دیگر سو تفاهمات و پیچیدگی های روابط انسانی را ندارد و به خوبی می‌تواند جای‌گزین هر دوستی و تامین کننده نیازهای عاطفی انسان باشد. این غایب می‌تواند جایگزین دوست، همراه و حتی همسر انسان‌ها باشد.

اما همین هوش مصنوعی و اختراع بشری در حال ارتباط با یک‌دیگر و یک ارتباط غایب با غایب نیز هستند. اما این ارتباط نه برای رفع نیازهای بشری، که مستقل از انسان است. در نهایت این هوش مصنوعی از انسان فراتر رفته و دیگر نمی‌تواند او را همراهی کند. هوش مصنوعی انسان را ترک می‌کند و آن‌ها ناگهان خود را تنها میابند. انسان‌ها دوباره به سوی یک‌دیگر برمی‌گردند و ارتباط مخدوش شده حاضر با حاضر را اصلاح می‌کنند.

منابع

http://www.hamshahrionline.ir/details/13649/City/vahdat-mrrcc.com#