در جهان مجازی شده سه نوع فضای ارتباطی به وجود می‌آید:
«1- فضای ارتباطی حاضر با حاضر
2 – فضای ارتباطی حاضر با غایب
نوع سوم، ارتباط غایب با غایب است به این معنا که ماشین با ماشین ارتباط برقرار می‌کند و در اینجا با یک نظام ارتباطی کاملا صنعتی و اتوماتیک و در عین حال برنامه ای شده مواجه هستیم.» (عاملی؛ گزارش یک‌نشست)
در این یادداشت کوتاه به بررسی این سه کنش ارتباطی در فیلم her می‌پردازیم
فیلم her یک فیلم آینده نگرانه‌است که در آن توسعه‌ی هوش مصنوعی به حدی است که نرم‌افزار می‌تواند هم‌دم عاطفی انسان‌ها باشد و انسان را همراهی کند و حتی از انسان فراتر رود. روابط حاضر با حاضر پرچالش است و مدیریت آن سخت است. انسان‌ها نمی‌توانند باهم نوع خود به راحتی ارتباط برقرار کند و ازدواج‌ها به شکست می‌انجامد و دوستی‌ها پایدار و صمیمی نیست. مانند روابط شخصیت اصلی با همسرش که او را ترک کرده یا دو تن از دوستان خانوادگیشان. انسان‌ها به حدی روابط میان‌فردی تیره‌ای دارند که حتی از نوشتن نامه و کارت پستال سالانه برای یک‌دیگر شانه خالی می‌کنند و نوشتن نامه‌های شخصی شغل شخصیت اصلی محسوب می‌شود.
اما اینجا نرم‌افزاری اختراع شده که با پردازش داده‌های انسانی قابلیت ارتباط گیری با انسان را دارد. نرم افزاری که شاید نسخه پیش رفته تری از دستیار های سخنگوی تلفن همراه باشد که امروزه با آن‌ها ارتباط می‌گیریم (مانند siri برای دستگاه‌های ios)
ارتباط حاضر با غایب دیگر سو تفاهمات و پیچیدگی های روابط انسانی را ندارد و به خوبی می‌تواند جایگزین هر دوستی و تامین کننده نیازهای عاطفی انسان باشد. این غایب می‌تواند جایگزین دوست، همراه و حتی همسر انسان‌ها باشد.
اما همین هوش مصنوعی و اختراع بشری در حال ارتباط با یک‌دیگر و یک ارتباط غایب با غایب نیز هستند. اما این ارتباط نه برای رفع نیازهای بشری، که مستقل از انسان است. در نهایت این هوش مصنوعی از انسان فراتر رفته و دیگر نمی‌تواند او را همراهی کند. هوش مصنوعی انسان را ترک می‌کند و آن‌ها ناگهان خود را تنها میابند. انسان‌ها دوباره به سوی یک‌دیگر برمی‌گردند و ارتباط مخدوش شده حاضر با حاضر را اصلاح می‌کنند.
منابع
http://www.hamshahrionline.ir/details/13649/City/vahdat-mrrcc.com#
- ۰ نظر
- ۰۵ اسفند ۹۶ ، ۰۰:۰۰